strona główna przedmowa indeks nazwisk indeks legend recenzje uzupełnienia szukaj
 
 

Medale z panowania Zygmunta I

No. 13.

Popiersie Królowej Bony wprost prawie patrzące. Włosy czepkiem zakryte, suknia futrem na ramionach obszyta. Napis w otoku: BONA SFORCIA D[ei] G[ratia] REGINA POLONIAE, to jest: Bona Sforcya z Bożej łaski Królowa Polska.

Medal tén strony odwrotnej nie ma. (a)

No. 13 a.

Popiersie królowej Bony z boku widziane. Na głowie przepaska drogiemi kamieniami sadzona, strój okazały, szyja odkryta, na niej łańcuch z medalionem, podobnież i na piersiach łańcuchy. Przez środek medalu rok 1546. Napis w otoku: BONA SFORTIA REGINA POLO MAE INCLITISSIMA ITA ANNO XLV. To jest: Bona Sforcya najjaśniejsza królowa polska; taką była w 45tym roku (wieku swego).

Strona odwrotna. Tarcza herbowna rodziny Sforcya po obu bokach przez dwóch aniołów wspierana. Napis w otoku: ANNO VERO DOMINI SALVATORIS NOSTRI IESV CHRISTI MDXLV. To jest: w roku zaś zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa 1545tym.

Medal ten znajduje się również w "Dopełnieniu" Karola Beyera pod numerem 7


Królowa Bona, jak się juz wyżej rzekło, zeszła z tego świata w roku 1559 w mieście Barze w Apulii, gdzie dotąd wspaniały jej nadgrobek w kościele kolegiaty Ś. Mikołaja widzieć można. Biskup Albertrandy nadgrobek ten temi słowami opisuje: »W marmurowej czarnej trumnie są złożone zwłoki Królowej Bony; nad trumną posąg jej z marmuru białego, klęczący w odzieniu do zakonnego podobieństwo mającem. Po bokach są posągi z takiegóż marmuru wyrażające Polskę i Litwę, oraz świętych Biskupów Wojciecha i Stanisława. U góry obraz bardzo piękny Zmartwychwstania Pańskiego. Na około umieszczone są obrazy Królów niektórych Polskich, i Xiążąt domu Królewskiego. Na trumnie napis w łacińskim języku, który tu spolszczony kładziemy.« »Królowej Polskiej Zygmunta I najpotężniejszego Króla Polskiego W. X. Litewskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Żmudzkiego Małżonce najukochańszej, Xiężnej Baru, która z Jana Sforcya Galleasza Xiążęcia Medyolańskiego i z Izabelli Aragońskiej, córki Alfonsa II, Króla Neapolitańskiego spłodzona, wysokość rodu i powagę królewskiego Majestatu największemi cnotami uświetniła. Anna Jagiellonka, Królowa Polska, Stefana I małżonka, imieniem Ojca, brata i męża Królów, i trzech sióstr swoich, Matce najukochańszej pomnik ten miłości synowskiej postawiła i uposażenie opatrzyła, aby się modlitwy na wieki odprawiały. Roku Pańskiego MDXCIII. Żyła lat 65, miesięcy 7, dni 10.« (b)


(a) Strada wspomina jeszcze o innym medalu na pamiątkę Królowej Bony bitym (Strada Symbola stron. 124.). Ma on wystawiać łanią na drzewie laurowem wspartą z napisem: Nissum mi tocchi. Medal ten przecież nigdzie się nie znajduje, świadectwo zaś Strady nie jest dostatecznem, aby istnienie jego udowodnić.

(b) W języku łacińskim napis ten brzmi, jak następuje: Bonae Reginae Poloniae, Sigismundi I Poloniae Regis potentissimi M. D. Lithvaniae, Russiae, Prussiae, Mazoviae, Samogiliaeque, Conjugi dilectissimae, Ducissae Bari, quae Johannis Sfortii Galleatii, Ducis Mediolanensium filia et Isabellae Aragoniae, Alphonsi II Neapolitanorum regis, splendorem generis regiaeque majestatis dignitatem summis virtutibus illustravit. Anna Jagiellonia, Regina Poloniae, Stefani I conjux, Patris, fratris, mariti regum, triumque sororum nomine, Matri desideratissimae pietatis hoc monumentum posuit, dotemque orationibus perpetuo faciendis adtribuit. Anno Dni MDXCIII. Vixit annos LXV, menses VII, dies X.


No. 13.


No. 13 a.