Medale z panowania Augusta II

No. 294.

Osoba wyrażająca pokój, depcząca smoka i trzymająca portret Augusta w laurze na głowie, w lewej ręce ma róg Amaltei; na postumencie pod popiersiem Augusta: AVGVST[us] II REX POLON[iae] EL[ector] SAX[oniae] FELICITATIS POLON[iae] RESTAURATOR (August II król polski, elektor saski, szczęścia Polski wskrzesiciel). Napis wkolo: REFFERT SATURNA REGNA (Przywraca panowanie Saturna).

Strona odwrotna: Osoby dwie z gołemi głowami klęcząc pokłon oddają, w polskim stroju przed rycerzem, który także w polskim ubiorze, w czapce na głowie, a czwarta osoba chorągwie dwie trzyma; napis na około: CONCORDIA PROCERVM ET EXERCITVVM (Zgoda magnatów i wojska). W odcinku: OB REGNVM PACCATVM 1698 (Z przyczyny uspokojenia państwa 1698). Litery F. K.

Na obrączce: ORIETUR IN DIEBUS EIUS IUSTITIA ET ABUNDANTIA PACIS DONEC AUFERATVR LUNA Ps. 72 (Niechaj w dniach jego powstanie sprawiedliwość i obfitość pokoju, dopóki księżyc nie zniknie. Ps 72).

Medal ten znajduje się w zbiorze królewskim w Dreznie.

Medal pod liczbą 294 bitym był na pamiątkę uśmierzenia wewnętrznych w Polsce niesnasek wybuchłych z powodu rozdwojonej elekcyi Augusta II i Xiążęcia de Conti. Napis: concordia exercituum odnosi się do uśmierzenia rokoszu wojska koronnego, które z powodu niewypłaconego sobie żołdu zaraz po śmierci Jana III zbuntowało się było, czyli jak w ówczas mówiono, poszło do związku.

Uniewinniać zaiste nic będziemy tak występnego uchybienia karności wojennej, powiemy przecież, że żołnierz narodowy, lubo zbuntowany, nie przestawał zasłaniać ojczyzny i bezpieczeństwa jej przestrzegać. Doznali odwagi związkowego wojska Tatarzy, którzy najechawszy kraje ruskie w roku 1697 ze stratą odparci zostali.

Ktokolwiek się zatanowi nad pomysłem tego medalu, wątpić nie będzie, iż nie w Polsce był bitym. Przodkowi nasi z większą podobno godnością przedstawiali się królom swoim, jak tu na stronie odwrotnej widzimy.

Zdjęcie: Stack's Bowers & Ponterio - Sale 182