Medale z panowania Zygmunta III

No. 101.

Głowa na prost patrząca, wielką zasłoną nakryta; suknia skromna, staroświecka. Napis: MEMORIA DILIGENTIS TE ANNA DE RUSC[za] LUBOMIR[ska] CASTEL[lana] WOYNICEN[sis], to jest: pamiątka kochającego ciebie Anno z Ruszczy Lubomirska Kasztelanowa Wojnicka.

Strona odwrotna. Ś. Michał smoka włócznią rażący. Napis: DEXTERA OMNIPOTEN[tis] CONSERVET TE ECCLAE [Ecclesiae] ET PATRIAE 1630, to jest: prawica Wszechmocnego niech cię kościołowi i ojczyźnie zachowa 1630.

Matka zwycięzcy pod Chocimem, obojętną nam bydź nie może. Pewni współczucia czytelników naszych, przedstawiamy im wizerunek Anny Lubomirskiéj, matki Stanisława Lubomirskiego, o którym w poprzedzającym wspomnieliśmy numerze. Była ona córką Grzegorza z Ruszczy Branickiego i Katarzyny Kotwiczownej Krajczanki Koronnej.

Szczegóły życia Anny Lubomirskiej nie są nam znane. Niewiadomo nawet, kto bić rozkazał ten medal, lecz sądząc po napisach na nim wyrytych, roztrząsając te czułe i pełne uszanowania wyrazy, wnosić będziemy, iż syn jej Stanisław wybić go kazał.

Jeżeli domniemania nasze są prawdziwe, Numizmat ten chlubny stawia dowód, że Stanisław Lubomirski do wielkich zdatności łączył ujmujące serca przymioty i cnoty towarzyskie.