Medale z panowania Jana Kazimierza

No. 140.

Popiersie Królowej z boku widziane, na głowie włosy trefione. Na szyi perły. Odzienie zwykłe onego wieku podług mody Francuskiej. Napis: LUD[ovica] MAR[ia] D[ei] G[ratia] REG[ina] POL[oniae] ET SUE[ciae]; to jest: Ludwika Marya z Bożej łaski Królowa Polska i Szwedzka.

Strona odwrotna. Skała wśród morza, na którą, fale z różnych stron biją. U góry promienie z obłoków się rozchodzące. Napis z Psalmu: IN PROTECTIONE COELI NON COMMOVEBITUR, to jest: W obronie nieba nie będzie poruszona. U dołu rok 1659.

Umieściliśmy w poprzedzających numerach medale bite na pamiątkę stałości, z jaką Jan Kazimierz znosił nieszczęścia wojny z Karolem Gustawem, Królem Szwedzkim toczonej. Przedstawione teraz medale przypominają czytelnikowi odwagę, którą Marya Ludwika Królowa w tychże okazała przygodach. Lubo słusznie podobno wątpić się godzi, aby wpływ kobiet na interessa publiczne miał bydź zbawiennym, zaprzeczyć jednak nie można, że Królowa Marya Ludwika znacznie się przyłożyła do podźwignienia znękanej wojną Szwedzką Polski. W smutnych tych okolicznościach ona prawdziwie była duszą gabinetu Polskiego, ona Króla stroskanego zwycięstwami Szwedów i odstępstwem poddanych do wytrwałości zachęcała, ona wreście pierwszą podobno myśl podała do zawiązania Konfederacyi Tyszowieckiej, która tak korzystny wpływ miała na odrodzenie się ówczesne Polski. Niepomna na własne niebezpieczeństwo przenosiła się z Województwa do Województwa, pomimo wojsk Szwedzkich po całej rozlanych Polsce; wszędzie umysły do dzielnej zachęcała obrony, wszędzie Królowi stronników jednała i świeże przeciw nieprzyjacielowi sprowadzała wojska.

Równie czynna w dyplomatycznym zawodzie, Ludwika Marya przyczyniła się do oderwania Elektora Brandeburskiego od strony Szwedzkiej i zapewniła sobie udział Francyi w interessowaniu się o całość Polski. Świadectwo więc historyczne stwierdza pochlebne dla niej wyrazy, jakie na tych medalach czytamy.