Medale z panowania Jana III

No. 252.

Popiersie Xiążęcia Michała Radziwiłła. Twarz na prost patrząca, odzienie pancerz pleciony, na nim płaszcz. Głowa nie nakryta. Napis: FELIX ET LONGÆVUS MICHAEL RADZIVIL D[ei] G[ratia] DUX O[łycensis] A[e] N[ieświeżensis] S[acri] R[omani] I[mperii] P[rinceps] C[omes] IN M[ir] S[zydłowiec] ET K[roze] EX VOTO ROMÆ VIVAT ET MULTIS DE HOSTE TRIUMPHIS LAURUS EI VIRESCAT, to jest: Szczęśliwy i długowieczny Michał Radziwiłł z Bożej łaski Xiążę na Ołyce i Nieświeżu, Ś. Państwa Rzymskiego Xiążę, Hrabia na Mirze, Szydłowcu i Krozach szczęśliwy niech w Rzymie żyje i mech mu się laur zieleni w wielu zwycięstwach nad nieprzyjacielem odniesionych.

Strona odwrotna. Orzeł (herb Radziwiłłów} w powietrzu, w dzióbie laur, w szponie piorun. Napis: VULT BENE UTROQUE, to jest: Dobrze obojgiem (to jest piorunem i laurem} życzy.

Michał Xiążę Radziwiłł, którego pamięci ten medal poświęcono, zaszczycony wielu godnościami w kraju naszym, przy zgonie swoim był Podkanclerzem i Hetmanem Polnym Litewskim. Równie biegły polityk jak wojownik, dowodził wojsku Litewskiemu w wielu wyprawach szczęśliwie, a gdy w poselstwie do Wiednia pojechał, położył kamień węgielny ścisłego związku, który Polskę z domem Austryackim przeciw Turkom połączył. Sprawował także Xiążę Radziwiłł poselstwo do Papieża Innocentego XI w Rzymie, skąd wracając w roku 1680 w Bononii z tym się rozstał światem. Miał za sobą Katarzynę Sobieską, siostrę Jana III.

Medal pod liczbą 252 we Włoszech robiony, ani co do stępia, ani co do napisów nie godzien jest zalety. Napis na odwrotnej stronie jest jak gdyby parodyą, czyli niekształtnem przerobieniem napisu utraque civis, który na medalach Jana Zamojskiego czytamy.